Uitgelegd ...

Dit is geen blog. Tenminste... niet in de traditionele zin van het woord. Dit is wel een blog geweest, maar ik heb besloten om daar mee op te houden. Niet omdat ik niks te vertellen heb, maar omdat het een kant op ging die ik zelf niet kon waarderen. Schrijven is een klein beetje van je ziel in tekst omzetten. Daar zijn verschillende manieren voor. Ik doe het doormiddel van een verhaal. Het is fictie, maar ik denk dat een schrijver nooit een verhaal kan maken dat niet op z'n minst kleine autobiografische elementen bevat. Je schrijft over dat wat je weet (of denkt te weten). Nu ik al een eindje in het verhaal op weg ben, weet ik dat dit het meest autobiografische verhaal is dat ik ooit heb geschreven.

Het verhaal gaat over Jack, een man van 53 jaar, die in New York woont en werkt. Zes jaar eerder is er iets gebeurd waardoor hij besloten heeft om het echte leven, die waar dromen en verlangens zo'n grote rol spelen, op te geven. Een zelfverkozen kluizenaarsbestaan dat eigenlijk alleen maar uit werken bestaat. Overleven. Een gebeurtenis in zijn monotone bestaan, blijkt het vonkje dat een nieuw vuur doet ontbranden. Een nieuwe droom. Eentje waarop Jack absoluut niet is voorbereid. Voor de laatste keer zet hij een stap in het echte leven waarvan hij het bestaan zolang ontkende.

Dit verhaal kent een begin en een mogelijk einde. Meer weet ik niet. Het midden is nog vrijwel blanco. Ik schrijf en publiceer zonder te weten waar het uiteindelijk toe zal leiden. Het is een avontuur waarvan ik niet weet hoe het afloopt, maar ook niet of het is vol te houden.

In de zijbalk kun je bladeren door de hoofdstukken, die onregelmatig zullen worden gepubliceerd. Verder vindt je een set met links naar achtergronden bij het verhaal en een schrijverslog. Dit is een apart weblog waarin ik mijn gedachten over het verhaal zal ordenen, eventuele wijzigingen aangeef en extra uitleg verschaf.

Alles op deze site zal waarschijnlijk in beweging blijven. Dit is de ruwe versie van een verhaal dat nog meermalen herschreven zal worden. Er zullen taalfouten inzitten. Als je wilt reageren, waarvoor de mogelijkheid bestaat, doe dan geen moeite taalfouten er uit te halen. Eindredactie is het laatste station. Een taalfout verdwijnt misschien vanzelf doordat de hele zin verandert. Want schrijven is een organisch proces, waarin woorden altijd in dienst staan van het te vertellen verhaal. Ik behoud me het recht voor reacties te verwijderen waarvan ik vind dat ze geen plaats verdienen op deze site. Als je een deel van je ziel omzet in tekst, dan is dat een kwetsbaar en soms moeilijk proces.

Ik hoop dat je zult genieten van de reis. Dat je meeleeft en meedenkt. Dat het je gaat raken. Maar ik kan niks beloven. Want mijn woorden zijn wellicht helemaal niet de jouwe...